Zo groot

Simon is groot aan het worden. Hij kan zo lief zijn en zo stout. Hij is grappig en bijdehand. Hij is knuffelig en een echte vrijdoos. Hij is behulpzaam en helpt je dan zoals een echte peuter beaamt van het kastje naar de muur. Maar dat maakt niet uit want hij is zo trots dat hij mag helpen. Als ik boos kijk komt hij me vertellen dat ik dat niet mag doen. Hij is gespitst op elk geluidje uit de keuken, bij het kleinste kraakje komt hij aangesneld om te vertellen dat hij ook wil. Hij is eerlijk, doodeerlijk. Verteld precies wat hij zijn zusje heeft aangedaan (omduwd, bijten, slaan) en verteld dan ook gelijk maar dat dat niet mag en dat hij even op de stoel moet zitten. Hij wil staand plassen en doet dat dan stiekem zodat de hele wc vloer nat is. Hij is een tijger en een draak en soms een krokodil. Hij zet de koe vaak op de stoel omdat de koe het paard omgeduwd heeft. Hij wil graag 4 zijn want dan mag hij met Alex en Tycho naar de grote school. Gelukkig duurt dat nog even.

Soms is hij boos en verdrietig en weet niet te vertellen waarom, dan is mijn grote vent weer even heel klein en dan mag ik hem lekker knuffelen en hem vertellen dat het allemaal goed komt. Peuter zijn is moeilijk en mama van een peuter zijn ook maar zo'n warm bolletje in mijn nek dat dan zegt, "ikke jou ook lief " laad mijn geduld-batterijen weer even helemaal op.

Groetjes Wendy