donderdag 28 mei 2009

Pinkerdepoppen

Zenuwachtig gevoel in mijn buik wat ik nog herken van vroeger als ik op schoolreisje ging. Alleen ga nu naar PinkPop. Voor het eerst 4 dagen en 3 nachten weg bij huis en haard, althans voor het eerst in mijn eentje, zonder man en kinderen. En manlief voor het eerst zolang alleen zonder vrouwlief die voor de kinders zorgt. Nou ja, hij is niet echt alleen. Mijn zus komt helpen en er zijn genoeg mensen in de buurt om bij te springen mocht hij het niet redden.

Ik heb er echt heel heel HEEL veel zin in. Wil even kijken of er nog een stukje van de Wendy die ik was voordat ik mama Wendy werd verstopt zit. Mijn vrienden zijn dolgelukkig dat ik mee ga, zij hebben als cadeautje voor mij het kaartje gekocht, omdat ik volgens hun even alleen Wendy moest zijn. Ik denk dat ze gelijk hebben.

Stiekem hoop ik dat ze me heel erg missen als ik weg ben. Dat die twee kleine lieverdjes het papa ook af en toe even moeilijk maken. Maar ik heb het vermoeden dat ik dinsdag thuis kom in een huis vervuld met chaos en troep en een scala aan verhalen van de dingen die ze met zijn allen beleefd hebben en dat ze blij zijn om me weer te zien maar ze zich toch eigenlijk ook wel heel erg goed gered hebben.

Ik vertrek morgen met de trein richting het Limburgse en meld me volgende week dinsdag wel weer met veel verhalen en misschien wel foto's!

Groetjes Wendy

dinsdag 26 mei 2009

Keep the peace!


Hoe bewaar ik de vrede in een woonkamer waar een dreumes-in-wording en een alles-is-van-mij-peuter allebei willen spelen. Zij wil met hem en hij ook wel met haar, maar hij wil niks delen. Dus als zij zijn speelgoed pakt dan pakt hij het hardhandig weer af en dan begint zij te krijsen en te slaan. Het gevolg, een hele ochtend ruzie, gekrijs en gegil.


De oplossing: de box tussen dan bank en de muur en hij achter de bank bij zijn treintjes en de tafels en zij voor de bank met de boerderij. Gevolg: ze zitten allebei al een half uur lekker te spelen zodat ik de was even op kan vouwen (jaja dat moet ook gebeuren).


En nu zitten we even koffie te drinken en geeft ze hem spontaan een kus op zijn wang. Wat zijn ze toch schattig!


vrijdag 15 mei 2009

Kleine monsters worden groot

Na een paar nachtelijke toeren omdat meneer uit zijn ledikant klom en daarbij hard onderuit ging zijn we overstag gegaan en op jacht gegaan naar een "groot" bed. Na even zoeken heb ik manlief op pad gestuurd om een mooi zilverkleuring juniorbed op te halen om de hoek (lang leve marktplaats ) Bij een nieuw bed hoort een nieuwe overtrek en dus op naar de Hema. En hoe voorspelbaar, Simon wou de tractor en auto en vrachtauto :-). De overgang van ledikant naar bed ging wel gelijk gepaard met niet meer slapen tussen de middag en heerlijk in slaap vallen 's avonds. En de eerste nacht werd ik om 4 uur wakker door een klagelijk gepiep. Ik slaapdronken kijken, bed leeg. Tot ik een handje tegen mijn been voelde. Was hij uit bed gerold op de kussens die daar lagen en onder het bed verder gaan slapen. Hij was helemaal koud en ging gelijk lekker onder dekens liggen en verder slapen.

Wel gek hoor, hij lijkt ineens een heel stuk groter.

Groetjes Wendy

vrijdag 8 mei 2009

Beetje gestolen maar oh zo leuk

Op de blog van ozowiezo kwam ik dit filmpje tegen. En hij is zo ontzettend goed.

Vandaag....

is weer zo'n dag. Zo'n dag die niet lekker begint en niet lekker loopt:

- Simon wil niks, niet in bed en niet uit bed, geen onderbroekje aan en uberhaupt geen kleren aan, dat wil hij weer wel als ik Amelie net uit bed haal.
- Amelie wil alles maar kan het nog niet zo goed, valt dus heel veel om en stoot overal haar hoofd aan.
- Ik wil ook alles maar kan niet zoveel omdat ik constant bezig ben met Amelie troosten, Simon droge kleren aan aan het trekken omdat hij dus ook niet op het potje wil, de troep opruimen van het etentje gisteravond.

Actieplan:
- Amelie in bed
- Simon elk half uur op het potje
- oude broeken van Simon uit de doos om de stress om droge kleren te beperken
- Simon & Garfunkel op
- papier op tafel en lekker gaan knutselen met Simon

Misschien dat de zon zo ook een beetje binnen gaat schijnen hier!

Groetjes Wendy