Het was echt zo fijn om even alleen te zijn, nou ja alleen. Uiteindelijk was ik samen met enkele tienduizenden andere homo sapiens in het Limburgse Landgraaf. Maar het was echt relaxed om 's ochtend om 6 uur in de rij staan voor de camping met een zware tent in mijn armen, het wiel van een bagage-fietskar in mijn ene knieholte, het handvat van een grote samsonitekoffer in mijn andere knieholte, een rugzak met daaraan bevestigde slaapzak en mat en tent in mijn buik en me alleen maar zorgen te hoeven maken over mezelf. Niet te hoeven denken aan papflessen, poepluiers, onderbroekjes die natgeplast zijn, boterhammen die opgegeten moeten worden, autos die niet gedeeld hoeven worden, maar alleen aan een plekje waar ik mijn tent waar ik helemaal alleen in zou slapen zou gaan opzetten. Waarna ik drie dagen lang alleen maar mijn eigen lichaam hoef schoon te houden en te voorzien van eten en drinken en slaap. Lekker in het gras te kunnen liggen met een koud drankje en niet te hoeven opletten of je peuter ergens van af valt of je baby iets in haar mond stopt wat daar niet hoort.
De bands waren geweldig, Killers, Madness, Rowen Hezzen, The Kytesmen HipHop orchestra etc etc, helemaal lekker. En dokter Elektroluv, tjonge tjonge wat een tent vol springende mensen op een elektro-set niet kan losmaken. Op de een of andere manier herkende mijn lichaam wat ik vroeger leuk vond, waar ik vroeger zo lekker op kon dansen met mijn vrienden en voelde ik dus ineens tijdens het uitzinnig vrolijke dansen met al die andere mensen die net zo vrolijk grijnsden als ik de tranen over mijn wangen biggelen. IK was er nog, ik was niet veranderd in alleen maar die mama die vol overgave en liefde zorgt voor haar kindjes en haar man, ik zat alleen wel heel diep verstopt.
Na 3 dagen lang grasliggen, bijkletsen met vrienden en lekkere muziek klom ik met mijn rugzak vol grassige kleren, een bruinverbrand hoofd en ontzettend vieze voeten in de trein terug naar mijn lieffies. En het was het fijnste weerzien ooit, 's avonds laat het slaperige lijfje van Amelie knuffelen, Simon een kus geven op zijn krullen en manlief een dikke knuffel te geven en te horen en te zien dat ze het zo ontzettend leuk hebben gehad.
Ik kan er weer even tegenaan!
2 opmerkingen:
Af en toe even weer terug naar je eigen ik is heel erg prettig.
Ik heb een hele leuke vent die me af en toe eens lekker mee op stap neemt, waardoor ik niet alleen maar 'de mamma van' ben.
Jezelf moet ergens blijven leven, anders is het mamma zijn ook in gevaar denk ik.
Mooi geschreven!
Doeg,
Judith
Een reactie posten