Papa

Het is nu bijna twee weken geleden, maar het voelt nog steeds onwerkelijk. Mijn papa werd getroffen door een zware herseninfarct en zal waarschijnlijk niet meer herstellen. Die grote stoere man ligt nu halfzijdig verlamd in een ziekenhuisbed. Hoewel ik heel blij ben dat hij aanspreekbaar is en nog leeft, ben ik intens verdrietig dat hij 42 jaren getrouwd te zijn met mijn moeder niet meer naar hun huis terug zal keren. Toch blijft er ook een klein vonkje hoop branden in mijn hart dat er nog wel iets van herstel komt.

Ondertussen reis ik zo vaak als ik kan heen en weer met de trein naar Enschede en probeer ik vol liefde en positiviteit en zonder verdriet mijn vader tegemoet te treden. Het leven is niet altijd eerlijk maar gaat gewoon door.....